گفتگوی سجاد گنج‌زاده با گاتزتا دلو اسپرت

 

                                              

به گزارش سايت هنرهای رزمی به نقل از فدراسيون كاراته و به نقل از خبرگزاری تسنیم، سجاد گنج‌زاده، قهرمان کاراته جهان پیش از حضور در اردوی تمرینی در شهر رم، از شهر میلان دیدن کرد، جایی که نشریه ایتالیایی «گاتزتا دلو اسپورت» با او مصاحبه‌ای انجام داده و می‌گوید کاراته تمام زندگی وی نیست. گنج‌زاده 27 ساله یک طلا و دو نقره جهان، 3 عنوان قهرمانی قاره‌ای، یک مدال طلای بازی‌های آسیا و 7 قهرمانی در مسابقات بین‌المللی کاراته وان در کارنامه‌اش دارد.

 

سجاد گنج‌زاده به همراه علی حجتی، روانشناس تیم ملی بزرگسالان کاراته ایران پیش از اینکه میلان را به مقصد رم برای شرکت در اردوی تمرینی المپیک در مرکز فدرال المپیک واقع در منطقه اوستیای شهر رم ترک کند، به دعوت باشگاه کاراته جودو «مائسترو ماسیمیلیانو فرارینی» واقع در شهر میلان یک جلسه تمرینی ویژه در این باشگاه برگزار کرد.

 

*سجاد، چه وقت متوجه شدی که کاراته می‌تواند مسیر تو باشد؟

 

در سن 10 سالگی کارم را با کاراته آغاز کردم، این در حالی بود که برادرم موسی کاراته‌کا بود و در این رشته ورزشی فعالیت می‌کرد. وقتی او شروع به سفر با تیم ملی به منظور شرکت در مسابقات کرد، با خودم گفتم که من هم می‌توانم با رقبایی از سراسر جهان مبارزه کنم. احساس می‌کردم که می‌توانم عنوانی مهم کسب کنم. برادرم چند سال پیش مربی تیم جوانان کاراته ایران بود و این روزها هم مربیگری می‌کند و من هم به گشت‌وگذارم در دنیا برای مبارزه ادامه می‌دهم.

 

*اولین مدال و عنوان مهمی که کسب کردی، چه بود؟

 

مدال مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان در مراکش در سال 2009. در آن دوره، مدال نقره آن مسابقات را به گردن آویختم چون به یک کاراته‌کای ایتالیایی - لورنزو ارنانو - باختم.

 

*در مورد دیدار فینال مسابقات قهرمانی جهان در مادرید صحبت کنیم که رقابتی دیدنی با جاناتان هورنه آلمانی داشتی.

 

(با خنده) البته قطعاً برای او دیدنی بود چون در پایان پیروز شد.

 

*در فینال دسته 84+ کیلوگرم مسابقات قهرمانی جهان در تقابل با هورنه 2 بر صفر در نتیجه پیش بودی، فکر می‌کنی کجای کار اشتباه بود که در ادامه اوضاع تغییر کرد؟

 

سجاد:بعد از این رقابت با علی حجتی - روانشناس تیم - صحبت کردم و به این نتیجه رسیدیم که من پس از گرفتن دو امتیاز از حریف آلمانی، تمرکزم را از دست دادم و همین باعث شد تا هورنه با یک ضربه ماواشی اورا سه امتیاز بگیرد.

 

علی حجتی: تمرکز مهمترین چیز در یک رقابت است، آن هم در رشته‌های ورزشی همچون کاراته و رقابت‌هایی همچون مسابقات قهرمانی جهان. یک اشتباه ساده می‌تواند به قیمت از دست دادن سه امتیاز برای شما تمام شود و در موقعیت خاصی همچون فینال کاراته مشکل‌ساز شود، چون هورنه کاراته‌کای خیلی فنی است و اگر مقابل او در نتیجه عقب بیفتید، جبران کردن نتیجه دشوار است.

 

*داشتن مربی روانشناس در کنار کاراته‌کا چقدر ضروری است؟

 

علی حجتی: خیلی زیاد. کار طولانی‌مدت است، هر سال پس از مسابقات ملی ما شروع به کار می‌کنیم و ملاقاتی با هم داریم تا روی استراتژی‌ها، روی فشارهای موجود و هر چیزی که مربوط به آماده‌سازی ذهن برای رسیدن به اهداف و تسلط بر روی استرس می‌شود، کار کنیم.

 

سجاد: من به شخصه متقاعد شده‌ام که آمادگی ذهنی مهمتر از آمادگی بدنی است و این را وقتی فهمیدم که با علی حجتی دیدار کردم. مدیر فنی ما از او دعوت کرد تا مربی روانشناس تیم شود و من اولین کسی بودم که با علی کار کردم. در جلسات روانشناسی و مهارت‌های ذهنی حضور پیدا کردم و همه آنها را در تمرینات برای تمامی مسابقات به کار گرفتم.

 

 

 

*وقتی متوجه شدی کاراته المپیکی شده، چه چیزی برای شما تغییر کرد؟

 

با توجه به صحبتی که با هم کردیم، فشارها افزایش پیدا کرده است. ما پیش از این تنها برای مهمترین مسابقات تمرین و خودمان را آماده می‌کردیم، اما اکنون نمی‌توانیم این یکی را نادیده بگیریم، به خصوص رقابت‌هایی که در سال 2019 در پیش داریم. همه کشورها می‌خواهند در بازی‌های المپیک حضور داشته باشند. به هر حال ما باید تمرکز زیادی روی هدف‌مان داشته باشیم.

 

*تیم کومیته ایران در حال حاضر قویترین تیم دنیاست. در شهر مادرید برای سومین بار متوالی قهرمانی مسابقات کومیته تیمی شدی. راز موفقیتت چیست؟

 

(باخنده) ما راز خاصی نداریم. ما یک خانواده هستیم و این تفاوت را رقم می‌زند. من هم‌تیمی‌هایم در تیم ملی را بیشتر از خانواده و اقوامم می‌بینیم. ما مثل بردار هستیم و در هر موردی حتی در زندگی شخصی یکدیگر را کمک و حمایت می‌کنیم. 

 

*ایران تیمی بود که دست ایتالیا را از رسیدن به مدال طلا کوتاه گذاشت...

 

در مرحله نیمه‌نهایی به مصاف ایتالیا رفتیم که باید بگویم زیباترین چالش مسابفات قهرمانی جهان بود. شناختی از آتزوری نداشتیم چون برخی از آنها جوان و عضو جدید تیم بودند، اما می‌دانستیم با تیم خیلی قدرتمندی که داریم، می‌توانیم آنها را شکست دهیم.

 

*می‌دانستید که تیم کومیته ایتالیا 14 سال بود که از کسب مدال بازمانده است؟

 

واقعاً؟ باورم نمی‌شود. برای ما ایتالیا همیشه یکی از تیم‌های قدرتمند جهان بوده است، تیمی که همیشه به دنبالش شکستش هستیم. وقتی ما با غلبه بر ایتالیا به فینال رسیدیم، مطمئن بودیم که آنها قادر هستند به مدال برنز برسند و این اتفاق هم افتاد. برای آنها خوشحال هستم.

 

*به آینده نگاه کنیم، بازی‌های المپیک چقدر برایت مهم است؟

 

من انسانی کمال‌گرا هستم و وقتی کاری را شروع می‌کنم، می‌خواهم به بهترین شکل ممکن آن کار را به پایان ببرم. قله آرزوهایم اول قهرمانی در مسابقات آسیایی بود، سپس قهرمانی در مسابقات جهانی و سپس قهرمانی در بازی‌های آسیایی شد. اکنون من تمامی عناوین را به دست آورده‌ام و تنها یک مدال را در کلکسیونم کم دارم، از این‌رو تمام تلاشم را خواهم کرد تا آن را هم به دست بیاورم، هرچند باید بگویم کاراته کل زندگی من نیست.

 

*اولین کسی هستی که چنین جمله‌ای را از او می‌شنویم...

 

هر کسی تفکرات خاص خودش را دارد. کاراته بخشی از زندگی من است و در حال حاضر برای رسیدن به هدفم که همان رسیدن به اوج است، تلاش می‌کنم. دیر یا زود هم مسیر من از این رشته ورزشی جدا خواهد شد، اما زندگی من به پایان نمی‌رسد. می‌دانم که می‌توانم هر کاری انجام دهم و تنها آرزویم این است که در آینده در کاری که می‌کنم متعهد باشم و شاید یک تاجر شدم.