وضعیت و دغدغه های معشیتی مردم و اولویت هایی که برای ورزشکاران رشته بدنسازی و پرورش اندام در زندگی فراتر از ورزش و نمایش بر روی استیج مسابقات به حساب می آید و شرایط اقتصادی جامعه، این روزها خیلی چیزها را در زندگی روزمره تحت تاثیر قرار داده است.
به گزارش سایت
هنرهای رزمی به نقل از فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام، این روزها خیلی ها برای ورزشکاران پرورش اندام بر سر راه برگزار شدن یا برگزار نشدن جام الماس سینه چاک می دهند. غافل از اینکه از شرایط آنها آگاه باشند. عده ای در این بین تنها به منافع خود فکر می کنند و عده ای دیگر به اینکه مسابقه ای برگزار شود و آنها چند ساعتی را به تماشای آن بگذرانند.
در روزهایی که بسیاری از ورزشکاران برای حضور در رقابت های بی اعتبار تشکیلاتی نظیر NPC و تشکیلات موازی دیگر هزینه های چند 10 میلیونی پرداخت می کنند، بحث هزینه 3 میلیونی رقابتهای جام الماس خیلی ها را نگران کرده است. آنها در شرایطی به هزینه 3 میلیونی رقابت های جام الماس خرده می گیرند که چشمان خود را بر روی هزینه های هنگفت رقابت های نامعتبر دیگر بسته اند. رقابت هایی که نه حکم آنها ارزش دارد و نه عنوان آنها قابل ارائه در مجامع ورزشی ایران است. اما جام الماس با 12 کارت الیت که فدراسیون جهانی IFBB به ورزشکاران خود اهدا می کند و اعتبار آن هم بر هیچکسی پوشیده نیست، مخالفانی را با خود به همراه ساخته است که هیچ حکمت و دلیلی هم در پس این مخالفت نبوده و نیست.
آنها که از هزینه 3 میلیونی مسابقات خرده می گیرند، شاید نمی دانند که قرار است به نفرات اول هر وزن و هر دسته قدی 15 میلیون تومان به عنوان جایزه داده شود. شاید نمی دانند که نفرات دوم و سوم دسته های قدی و اوزان مختلف به ترتیب 9 و 6 میلیون تومان جایزه می گیرند که مجموع این مبالغ 30 میلیون تومان می شود که با احتساب 17 وزن و دسته قدی تنها 510 میلیون تومان را به برگزار کنندگان تحمیل خواهد کرد، که البته این تنها بخشی از هزینه های مسابقاتی است که حالا خیلی ها نگران برگزار شدن و یا برگزار نشدن آن هستند.
البته هزینه های جانبی دیگری هم برای مسابقات تعریف شده است که در خوشبینانه ترین حالت ممکن مجموع هزینه های مسابقات را به 750 تا 800 میلیون تومان خواهد رساند و این مبلغ تازه جدای از مبلغی است که فدراسیون جهانی پرورش اندام IFBB در قبال برگزاری مسابقات دریافت خواهد کرد.
ناگفته نماند که منابع درآمدی مسابقات هم کلاً مشخص و مبرهن است. در آمد ثبت نام از ورزشکاران، درآمد حاصل از ثبت نام متقاضیان شرکت در سمینارهای داوری و مربیگری و سمینار ماسکولار فیزیک که همه آنها شاید در بهترین وضعیت و در صورت استقبال خوب متقاضیان تنها هزینه های مسابقات را پوشش دهد و اینجاست که فدراسیون باید مبالغ مربوط به فدراسیون جهانی و ... را بصورت سوبسید پرداخت نماید.
مبلغی که قطعاً در این اوضاع و احوال اقتصادی کشور مبلغ کمی نخواهد بود و همین مبلغ می تواند در آستانه اعزام تیم های ملی به رقابت های جهانی اسپانیا هزینه مضاعفی را بر فدراسیون تحمیل نماید. فدراسیونی که تا به امروز شاید برای، تامین هزینه های مربوط به حقوق کارمندان و هزینه های جاری فدراسیون با مشکل روبرو بوده است و باقی قضایا می ماند به درآمد حاصله از آموزش که بعضاً یا استان ها بنا به دلایلی آن را پرداخت نمی کنند و یا با گذشت زمان بسیار آن را می پردازند که آن هم دردی را از دردهای فدراسیون مداوا نخواهد کرد.
با این اوصاف و در شرایطی که تا به امروز هیچ حامی مالی خاصی حمایت مالی خود را از برگزاری مسابقات جام الماس اعلام نکرده است، اما باز فدراسیون اصرار به برگزاری مسابقات، آن هم به بهترین شکل ممکن را دارد.