پیدایش کاراته

پیدایش کاراته

در آوریل1609 میلادی خاندان شیمازو، حاکمان استان ساتسوما واقع در جزایر کیوتو در ژاپن با 3000 سرباز به جزایر ریوکیو حمله کردند و بدون جنگ و خونریزی،این کشور کوچک را ضمیمه خاک ژاپن اعلام کردند.پس از آن در یال 1827 میلادی این مجموعه جزایر از سوی حکومت وقت ژاپن به استان ریوکیو تغییر نام پیدا کرد و حمل و استفاده هرگونه سلاح سرد حتی ادوات کشاورزی و صنعتی توسط ساکنین بومی این جزایر خصوصا" مردم جزیره اوکیناوا ممنوع اعلام شد.
از آنجائیکه اهالی ریوکیو تحت تاثیر فرهنگ و تمدن کشور چین بودند،حکومت و ارتش شیمازو قراردادهای تجاری،اجتماعی و فرهنگی بین ریوکیو و چین را رسمی و معتبر دانسته و هیچگونه ممانعتی از مسافرت و تبادل تجاری بین دو کشور بوجود نیاوردند.
اما مردم جزایر ریوکیو بویژه اکیناوا تحمل اشغال سرزمینشان را نداشته و همواره در فکر آزادی و استقلال کشورشان بودند و از آنجائیکه هنرهای رزمی- بومی خود را در برابر هنرهای رزمی ژاپنی ناکارآمد می دیدند،به این فکر افتادند تا با یادگیری و روشهای چینی خصوصا" مکاتب کانگ فو ،جنوب چین و همچنین استفاده از تجربیات متخصصان چینی،سطح کیفی روشهای رزمی خود را ارتقاء داد، تا با اتکاء از هنرهای رزمی زمان خود بتوانند خلاء قانون ممنوعیت حمل سلاح را پر کنند و به سلطه حکومت مستبدانه ژاپنی ها پایان دهند.
کانگا ساکوگاوا
از جمله کسانی که توانست در فراگیری هنرهای رزمی چین و انتقال آن به اکیناوا نفش بسیار مهم . تاریخی را ایفا کند،شخصی بود بنام کانگا ساکوگاوا که در تاریخ هنر رزمی کاراته به ساتونوشی ساکوگاوا و  توده ساکوگاوا نیز شهرت داشت.ساکوگاوا در جنوب چین با یکی از فرماندهان و متخصصان هنرهای رزمی مشهور در ارتش چین بنام کوشانکو آشنا شد و تحت تعلیم وی قرار گرفت وآنچه که از این استاد چینی فرا گرفت مخفیانه و بتدریج به شهر شوری که پایتخت اکیناوا بود،منتقل کرد.
ساکو گاوا روشی مرکب از مجموعه هنرهای رزمی جنوب چین و اکیناوا ابداع کرد که به توده یا توته که بعدها به اکیناواته شهرت یافت.روش ساکوگاوا بعدها توسط شاگردانش به شوری ته تبدیل شد.
سوکون ماتسومورا
او از شاگردان برجسته ساکوگاوا بشمار می آید و در تغییر و گسترش اکیناواته بسیار تاثیر گذار بود،او از ترکیب روشهای اکیناواته و برخی روشهای چینی،روش شورین ریو را پایه گذاری کرد.
آنکو ایتوسو وآنکو آزاتو
آنها از جمله برترین شاگردان ماتسومورا بشمار می آمدند که در پیشرفت کاراته نقش آفرین بوده و استادان  بسیاری چون گیچین فونا کوشی ،کنوا مابونی ،چوکی موتوبو و ... تربیت کردند.
گیچین فوناکوشی
استاد مکتب شوری ته و از چهره های مهم تاریخ هنر رزمی کاراته میباشد، که در تکامل، گسترش، شکل گیری،طبقه بندی فنون و روشها و از همه مهمتر معرفی کاراته نقش بسیار بزرگی ایفا کرد.او از شاگردان استادان ایتوسو و آزاتو بشمار می آمد.استاد فوناکوشی در اولین قدم پس از جمع آوری و طبقه بندی فنون،روشهای مبارزه و کاتاها از سراسر اکیناوا به همراه گروهی از استادان معروف و زبده دست به معرفی و اجرای نمایش کاراته در سراسر جزایر ریوکیو زد و پس از آن بنا به دعوت ولیعهد وقت ژاپن(هیروهیتو) و انجمن هنرهای رزمی ژاپن دعوت شده و طی نمایشی در سال 1922 میلادی در توکیو،برای اولین بار این هنر رزمی(اکیناوایی) را در جمع برجسته ترین استادان آن زمان از جمله استاد جیگورو کانو(خالق جودو)،استاد هیرونوری اوتسوکا(یکی از 4 استاد برجسته جوجیتسو در آن زمان) و ...به نمایش گذاشت و پس از آن به درخواست این انجمن و استاد کانو وی برای همیشه  در کشور ژاپن ماندگار شد.سایت هنرهای رزمی
در سال 1946 میلادی،پس از پایان جنگ جهانی دوم، اولین گروه خارجیان تحت عنوان افسران و خلبانان نیروی هوایی آمریکا مستقر در خاک ژاپن،تحت تعلیم شاگردان ارشد فوناکوشی قرار گرفته تا از این طریق برای اولین بار هنر رزمی کاراته به خارج از مرزهای ژاپن راه پیدا کند و به مردم جهان معرفی گردد.
استاد گیچین فوناکوشی به پدر کاراته مدرن جهان شهرت دارد.

کاراته سبک شوتوکان
تعبیرهای مختلف از فنون و نحوه اجرای آنها،روشهای متنوع مبارزه (کومیته) و تفسیر و اجرای کاتاها،سبب پیدایش سبکها،مکاتب و مدارس مختلف در کاراته شد که پیمودن صحیح مسیر سبکهای مختلف و تلاقی آنها در یک نقطه، رسیدن به اوج مهارت و شناخت ذات و جوهر اصلی این هنر رزمی میباشد. 
در تاریخ کاراته، سبک شوتوکان را منتسب به استاد فوناکوشی میدانند.هر چند که وی در طول حیاتش شدیدا" اعتقاد داشت که کاراته دو یک روش است و نباید آن را به سبکهای مختلف تقسیم کرد.اما پس از مرگ این استاد بزرگ،شاگردانش روش اورا شوتوکان نامیدند.از آنجائیکه استاد فوناکوشی علاقه زیادی به سرودن شعر داشت و اشعار خود را با نام مستعار شوتو امضاء میکرد، اولین باشگاه او در توکیو بنام شوتو- کان به معنی خانه شوتو یا خانه فوناکوشی نامگذاری شد.
سبک شوتو کان ویژکیهای شوری ته،شورین ریو و شوری ریو را یکجا در بر دارد.
کاراته سبک شیتو ریو
از باب فلسفه کاراته، سبک شیتوریو دارای مفاهیم پیچیده ای میباشد. این فلسفه،خصوصا" در خارج از مرزهای ژاپن، نمیتواند چندان برای غربیها قابل درک باشد.
خالق سبک شیتوریو ایتاد بزرگ اکیناوایی کنوا مابونی نام دارد. او که از یک خانواده اصیل و قدیمی  دز اکیناوا بود، از 13 سالگی کاراته را نزد استاد آنکو ایتوسو فرا گرفت و پی از مرگ وی او فراگیری کاراته را نزد استادان هیگاشیونا و آراگاکی دنبال کرد.در آن دوران استاد مابونی به عنوان افسر پلیس اکیناوا مشغول خدمت بود.
پس از فوناکوشی کنوا مابونی در سال1929 به ژاپن مهاجرت کرد و بندر اوزاکا را به عنوان مرکزیت فعالیتهای آموزشی و تمرینی روش شیتوریو برگزید.متخصصان کاراته شیتوریو را تلفیقی از هنر مندانه از روش شوری ته و ناهاته می دانند.
استاد کنوا مابونی اعتقاد داشت که نام سبک و روش به کاراته هویت میبخشد و به مردم کمک میکند تا کاراته را بهتر شناخته و خود را جزیی از آن بدانند.
کاراته سبک گوجوریو
یک استاد اکیناواته بنام کانریو هیگائونا یا هیگاشیونا پس از 13 سال اقامت و فراگیری انواع هنرهای رزمی چینی به زادگاه خود،اکیناوا مراجعت کرد و پایه گذار یکی از 3مکتب اصلی گاراته یعنی ناهاته شد.
وی برای اولین بار در سال1905 میلادی، روش ناهاته را به معرض نمایش عموم در جزیره اکیناوا قرار داد.پس از مرگ  او در سال1915 میلادی، یکی از بهترین وبرترین شاگردانش بنام چوبون میاگی نصمیم به تکامل و تغییر روش معلم خود گرفت و بالاخره توانست در سال1933 میلادی سبکی از کازاته را بنام گوجوریو (بمعنای روش سخت و نرم)را ابداع نماید و آن را در ژاپن به ثبت برساند.
استاد چوجون میاگس نام گوجوریو را از یک دست نوشته بسیار کهن در چین که در باره 8 ویزگی مهم هنرهای رزمی، در آن گفته شده بود، انتخاب کرد.این دست نوشته هو-گوجو- دانتو نام داشت.
کاراته سبک وادوریو
طراح و خالق روش وادوریو استاد بزرگ جوجیتسو و کاراته،هیرونوری اوتسوکا بود. او در نوجوانی به فراگیری هنر رزمی جوجیتسو پرداخت. این روش اصیل ژاپنی تاثیر زیادی در روحیه و طرز فکر او گذاشت.استاد اوتسوکا در سال 1920 میلادی جزو 4 استاد برجسته سبک یوشین ریو جوجیتسو انتخاب شد.
در سال 1922 میلادی،در جشنواره هنرهای رزمی توکیو،برای اولین بار که شاهد نمایش کاراته توسط فوناکوشی و گروهش شد،بشدت تحت تاثیر این هنر رزمی قرارگرفت.استاد اوتسوکا تا سال1925 میلادی،تحت نظر فوناکوشی به تمرینات کاراته پرداخت و تا سال 1934 میلادی به مطالعه دقیق کاراته پرداخت و همواره در اندیشه ابداع روشی بود که یادگیری کاراته را برای عموم مردم در هر سنی آسان نماید تا آنکه او رسما" سبک وادوریو(به معنی روش صلح) را در انجمن هنرهای رزمی ژاپن به ثبت رسانید.
کاراته سبک کیوکوشین کای کاراته دو
استاد ماتسوتاتسو اویاما در سنین نوجوانی، در منطقه منچوری واقع در کشور چین، با روشهای رزمی این سرزمین آشنا شد و در سال 19385 میلادی در 15 سالگی با آرزوی پیوستن به خلبانان نیروی هوایی ژاپن، به این کشور مهاجرت کرد.او هیچگاه به این آرزو دست نیافت اما در آنجا با کاراته اشنا شد و تا 20 سالگی نزد استاد فوناکوشی به فراگیری کاراته پرداخت،سپس مدت 4 سال به یاذ گیری هنر رزمی جودو و بعد از پایان جنگ دوم جهانی، به مدت 3 سال یه تمرین در کاراته سبک گوجوریو پرداخت www.honarhayerazmi.com
استاد اویاما در سال1946 میلادی، در نقطه ای دور افتاده، در کوهستان کیوسومی واقع در منطقه چیبا در زاپن، نقل مکان کرد و مدت 14 ماه تمرینات سخت  کاراته،بفکر طرح روشی از کاراته با ویژگیهای خاص پرداخت و در سال1953 میلادی،توانست اولین مدرسه کاراته خود را در توکیو افتتاح کند.
بالاخره در سال 1946 نسلادی استاد ماسوتاتسو اویاما توانست روش ابداعی خود را به نام کیوکوشین کای کاراته دو(به معنی روش حقیقت نهایی) که بر گرفته از 2 روش شوتوکان و گوجوریو بود ، در انجمن هنرهای رزمی ژاپن به ثبت برساند. استاد اویاما روش مبارزه هیاکو نین کومیته به معنی مبارزه با 100 نفر را پایه گذاری کرد.