گفت‌وگو با داور ایرانی تکواندو در المپیک
مهدوی: گام به گام آمدم و به المپیک رسیدم
فدراسیون جهانی تکواندو همانطور که ورود به المپیک را برای تکواندوکاران سخت و دشوار قرار داد، برای داورانی که می‌خواهند در این میدان بزرگ قضاوت کنند نیز فیلترهای سختی را در نظر گرفت.
فیلترهایی به مانند هفت خوان که داوران تکواندو یک سال فرصت داشتند تا از این مسیر عبور کنند و خود را به شیاپ چانگ‌های ریو برسانند. در پایان این ماراتن سخت در نهایت 50 داور جواز قضاوت در بازی‌های المپیک را به دست آوردند که سهم قاره آسیا سه داور بود که از بین آنها یک سهم را حافظ مهدوی از کشورمان به نام خود زد.
مهدوی برای رسیدن به جمع 50 داور بازی‌های المپیک رقابت‌های سختی را پشت سر گذاشت و به مانند تکواندوکاران المپیکی گام به گام جلو آمد و در پایان توانست در لیست داوران این تورتمنت بزرگ ورزشی قرار بگیرد. او این افتخار را برای خود نمی‌داند: «مسیر بسیار سختی را برای رسیدن به ریو داشتم. همچنین رقبایم هم سرسخت بودند اما در نهایت توانستم این افتخار را برای ایران به دست بیاورم.»با این داور بین‌المللی درباره مسیر طی شده و رویداد بزرگ المپیک گفت‌وگو می‌کنیم.
** نحوه انتخاب داوران تکواندو در المپیک به چه شکل است؟
- انتخاب داوران تکواندو بسیار سخت بود و در واقع داوران تکواندو نیز به مانند ورزشکاران این رشته که در میادین مختلف کسب امتیاز کردند و در نهایت به المپیک راه پیدا کردند، در یک پروسه یکساله که از آپریل 2015 کلید آن زده شد کار خود را آغاز کردند. فدراسیون جهانی تکواندو با فراخوانی که داشت از 260 داور بین‌المللی دعوت به عمل آورد تا در آزمون‌های لازم تست بدهند. پس از آن تعدادی از داوران برای ریو کاندیدا شدند تا در مسابقات مختلف که شامل رقابت‌های جهانی، مسابقات قاره‌ای و گرندپری‌ها و جام جهانی بود حضور پیدا کنند و ارزیابی شوند. در نهایت آپریل 2016 فدراسیون جهانی 50 داور که به طور مساوی 25 داور زن و 25 داور مرد بودند را برای قضاوت در ریو معرفی کرد. از قاره آسیا سه داور مرد و 9 داور زن انتخاب شده‌اند.
به طور حتم رقبای سرسختی هم پیش رو داشتید.
به هرحال حضور در المپیک برای هر داوری ارزشمند است و به همان اندازه که ورزشکاران تلاش می‌کنند تا به این میدان بزرگ قدم بگذارند، جامعه داوران نیز تلاش می‌کنند تا به المپیک راه پیدا کنند. از فیلترهای سختی که فدراسیون جهانی برای این داوران قرار داده بود می‌توان این را فهمید که رقابت بسیار سخت بوده است. من هم رقبای سرسختی داشتم که شاید مهم ترین آنها شهرام اربابی بود که تجربه حضور در المپیک لندن و چین را هم داشته است. دربین داوران خارجی هم برخی‌ها نفوذ داشتند و این کار را برای امثال من سخت‌تر می‌کرد. برای مثال برخی داوران روسای فدراسیون‌ها هستند که بنا به ارتباطاتی که در اتحادیه جهانی داشتند تلاش می‌کردند در المپیک حضور پیدا کنند. خدا را شکر در نهایت تکواندو ایران توانست این افتخار را به دست بیاورد.
** قضاوت در المپیک را چطور ارزیابی می‌کنید؟
- شاید خیلی‌ها بگویند که المپیک هم مثل مسابقات دیگر است و داوران باید همه فکرشان رعایت عدالت باشد. اما من می‌گویم المپیک با همه میدان‌های ورزشی فرق دارد و حساسیت‌ها در این مسابقات بالاست. نوع تجهیزات و ابزارهایی که فدراسیون جهانی برای المپیک طراحی کرده خود گواه این موضوع است که همه در تلاش هستند تا درصد خطا به حداقل برسد و عدالت هرچه بهتر برقرار شود. در این میان داوران نقش مهمی در پیروزی و شکست یک ورزشکار که سال‌ها برای المپیک زحمت کشیده، دارند. اگرچه داورانی دراین میدان قضاوت می‌کنند که تجربه بسیار بالایی دارند اما داور هم انسان است و امکان دارد خطا کند. امیدوارم درصد خطاهایم در قضاوت‌های المپیک صفر باشد و داورانی هم مبارزه بازیکنان ما را قضاوت کنند که خطایی را مرتکب نشوند.
** داوران هم دچار استرس می‌شوند؟
- بله. من خود شاهد بودم که یک داور با تجربه در قضاوتش دچار استرس شده و حتی این استرس روی دید او نیز تاثیر گذاشته و نتوانسته به خوبی تکنیک را تشخیص بدهد.
** آگاهی بازیکنان ایران از آخرین قواعد و قوانین داوری‌ها به چه صورت است؟
- هم کادر فنی و هم بازیکنان تیم ملی اشراف کاملی به قوانین روز دارند. من هم هر نکته و قواعد جدیدی که رخ داده باشد را به تیم انتقال می‌دهم. از امروز نیز در مسکو آخرین بحث‌های کاربردی در رابطه با مسائل داوری مطرح می‌شود تا قضاوت کنندگان حاضر در بازی‌های المپیک ریو روی قوانین آگاهی کامل داشته باشند. هر نکته تازه‌ای در این کمپ عنوان شود حتما به اطلاع بازیکنان و کادرفنی می‌رسانم.
** به عنوان یکی از داوران که بارها با بازیکنان در مسابقات مختلف حضور داشته اید عملکرد ملی‌پوشان را در ریو چطور پیش‌بینی می‌کنید؟
- با قاطعیت می‌گویم هر چهار بازیکن المپیکی ایران شرایط قهرمانی را دارند. توصیفی که از بازیکنان ایران می‌توانم داشته باشم این است که آنها مثل سرباز در جنگ هستند. همه تلاش خود را به کار می‌گیرند تا پیروز شوند. تا آخرین نفس می‌جنگند و هراسی هم از رقیب ندارند. امیدوارم همان آرامشی که همیشه از آنها دیده‌ام در المپیک نیز وجود داشته باشد و بتوانند 4 بار سرود ایران را در ریو طنین‌انداز کنند.
